Zgodnie z art. 207 par. 1 kodeksu karnego kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (pięciu).
Jeżeli czyn połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 (dziesięciu). Jeżeli następstwem czynu określonego jak wyżej jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 2 (dwóch) do 12 (dwunastu) lat. Ustawodawca w art. 207 k.k. chroni prawidłowe relacje rodzinne, wolność od przemocy, a także prawidłowy rozwój osób podlegających opiece, w tym nietykalność cielesną. Pod ochroną prawną pozostają następujące osoby: osoba najbliższa, osoba pozostająca ze sprawcą w stosunku zależności (pracownik – pracodawca, student – wykładowca, zależność natury ekonomicznej, emocjonalnej czy psychicznej), małoletni (osoba, która w chwili czynu nie ukończyła 18 lat) lub osoba nieporadna (osoba obłożnie chora, niepełnosprawna, niedorozwinięta umysłowo, chora psychicznie).
Znęcanie oznacza zadawanie cierpień, czynienie życia uciążliwym. Znęcanie fizyczne oznacza zadawanie cierpień fizycznych, takich jak np. bicie, popychanie. Znęcanie psychiczne to powodowanie dyskomfortu psychicznego u ofiary, wzbudzanie u niej poczucia zagrożenia, niepokoju, obawy o własny los i własne mienie, straszenie, grożenie, uprzykrzanie jej życia, robienie jej na złość. Warto wiedzieć, że nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. jednorazowe zachowanie nawet o bardzo silnym natężeniu. O tym, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia ze znęcaniem fizycznym lub psychicznym, decyduje ocena obiektywna, a nie subiektywne odczucia pokrzywdzonego. O szczególnym okrucieństwie może natomiast świadczyć częstotliwość zachowania sprawcy, intensywność takich zachowań, powodowanie uszczerbków na zdrowiu u osoby pokrzywdzonej. Za przyjęciem szczególnego okrucieństwa może przemawiać m.in. niepełnosprawność dziecka, a także jego wiek (im młodsze, tym bardziej bezbronne).
Drogi czytelniku pamiętaj, że wszystko zależy od okoliczności konkretnego przypadku. Zapraszam do kontaktu celem uzyskania indywidualnej porady prawnej.